Την πολύπλευρη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων παρέθεσε στην τοποθέτησή του στην ημερίδα του ΠΑΜΕ για τις ΣΣΕ στην «Αλκυονίδα» ο Αντώνης Πατίδης, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις ΔΟΥ.
Στην ομιλία του μεταξύ άλλων σημείωσε:
«Στη συντριπτική πλειοψηφία του Δημοσίου δεν υπάρχουν ΣΣΕ. Ωστόσο, στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης ήταν και είναι να εφαρμοστούν ΣΣΕ και στο Δημόσιο. Αυτό εκφράστηκε στο προσχέδιο νόμου για το νέο μισθολόγιο του Δημοσίου, που το είχε επεξεργαστεί ο τότε υπ. Εσωτερικών, κ. Κατρούγκαλος, όπου υπήρχε πρόβλεψη για ΣΣΕ στο Δημόσιο με βασική αρχή την εξίσωση μισθών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Και μπορεί η συγκεκριμένη διάταξη να αποσύρθηκε κάτω από τη γενικότερη κατακραυγή και την καταγγελία από τα ταξικά σωματεία, αλλά αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι οι ΣΣΕ και στο Δημόσιο είναι ένα ζήτημα που βρίσκεται στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.
Τα τελευταία 7 χρόνια που μαίνεται η καπιταλιστική οικονομική κρίση, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο έχουν βιώσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα μισθολογικά και εργασιακά τους δικαιώματα. Την εξαετία 2009 - 2015, ένας δημόσιος υπάλληλος έχει ήδη υποστεί ονομαστικές μειώσεις που κυμαίνονται στο 45%, έχοντας χάσει συνολικά 6 μισθούς το χρόνο. Αν συνυπολογιστούν η φοροληστεία, τα χαράτσια, η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις σε βασικά είδη κατανάλωσης, η συνολική μείωση σε πραγματικούς όρους αγγίζει ή και ξεπερνάει το 60%.
Πάνω σε αυτή την ήδη αφόρητη κατάσταση, ήρθε να προστεθεί το νέο μισθολόγιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο νόμος 4354/2015 που επέφερε νέο πλήγμα στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ως μηχανισμός καθήλωσης και περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων τους. Επομένως, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων έχουν μειωθεί και θα μειωθούν κι άλλο, ενώ αντίστοιχη είναι η κατάσταση στο σύνολο των χωρών της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, με επεκτατικό ή περιοριστικό μείγμα διαχείρισης.
Σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ, το 2014 η Ελλάδα δαπανούσε 12% του ΑΕΠ σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων (και αυτό το ποσοστό έχει συρρικνωθεί περαιτέρω), ενώ οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονταν σε παρόμοια ποσοστά, ήτοι: Γαλλία 13%, Σουηδία 12,7%, Βέλγιο 12,5%, Πορτογαλία 11,8%, Ισπανία 10,8% κ.λπ. Άρα, η επίθεση στο εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα.
Πέρα όμως από τη μείωση στους μισθούς, το νέο μισθολόγιο, σε συνδυασμό με τον πρόσφατο νόμο Βερναρδάκη με τίτλο "Εθνικό Μητρώο Στελεχών Δημόσιας Διοίκησης, βαθμολογική διάρθρωση θέσεων, σύστημα αξιολόγησης και επιλογής προϊσταμένων και άλλες διατάξεις" (ν. 4369/16), ουσιαστικά συνδέουν την "αξιολόγηση" με το μισθό και τις απολύσεις.
Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν την ανάγκη η πάλη για βελτίωση των όρων αμοιβής και εργασίας να αποτελέσει ένα σημαντικό "κρίκο" της συνολικότερης πάλης των εργαζομένων στο Δημόσιο. Υπάρχουν εμπόδια, αλλά υπάρχουν και δυνατότητες. Το μεγαλύτερο όμως "αγκάθι" στην πάλη για ΣΣΕ ήταν και παραμένει η γενικότερη κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, όπου παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που τον συναποτελεί, στήριξαν διαχρονικά την επιχειρηματολογία των εκάστοτε κυβερνήσεων και "έβαλαν πλάτη" στις ανατροπές που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, δυσκολεύουν την πάλη της εργατικής τάξης για ΣΣΕ.
Απαιτούμε: Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού. Επαναφορά μισθών στα επίπεδα του 2009. Κατάργηση του ν. 4354/2015 (νέο μισθολόγιο) και ν. 4369/16 (αξιολόγηση). Καμία σύνδεση μισθού με τη λεγόμενη αποδοτικότητα κ.ά.».
Δημοσίευση σχολίου