Μιλώντας στην εκδήλωση - συζήτηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη ενόψει της ΔΕΘ το απόγευμα της Παρασκευής 8 Σεπτέμβρη με θέμα «Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική πάλη, τη δράση και την οργάνωση των εργαζομένων», ο Νίκος Νατζμέ, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης ανάφερε τα εξής:
«Όλο αυτό τον καιρό σαν Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων έχουμε νιώσει στο πετσί μας την καπιταλιστική ανάπτυξη μέσα στους χώρους δουλειάς, η αλλιώς αυτό που θα αποτελέσει το κυρίαρχο σύνθημα του πρωθυπουργού αύριο στη ΔΕΘ περί “δίκαιης ανάπτυξης”, μιας ανάπτυξης εχθρικής και θανατηφόρας για τους εργάτες και τις εργάτριες στα εργοστάσια τα γραφεία, τις επιχειρήσεις παντού.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη θεωρούμε ότι είναι δεμένη με την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και συνολικά με την επίθεση στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Και βεβαίως αυτή η αντεργατική επίθεση απλώνεται παράλληλα με τον αντικομμουνισμό, έτσι ώστε και να μην αγωνιστούν οι εργαζόμενοι αλλά και ακόμα πιο πολύ να μην πάει η σκέψη τους στο ενδεχόμενο κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο ενδεχόμενο αυτοί να χαρούν τον πλούτο που παράγουν και όχι μια χούφτα παράσιτα οι καπιταλιστές. Και ακόμα πιο πολύ για να μην βαδίσει αυτό το δρόμο η ίδια η δράση που τότε θα μιλάμε και για συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής και αυτής της μαύρης ζωής για το λαό.
Θέλουν να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή μέσα στους χώρους δουλειάς έτσι ώστε να ρέουν τα κέρδη των επιχειρηματιών, μέσα από την εφαρμογή και επέκταση των αντεργατικών νόμων, την εντατικοποίηση της εργασίας, την τρομοκρατία. Και βεβαίως με νεκρούς και σακατεμένους εργάτες μέσα από τα χιλιάδες εργατικά - εργοδοτικά εγκλήματα που έχουν πάρει την μορφή καταιγίδας μας δίνεται ακόμα πιο ωμά η εικόνα της ανάπτυξης που θα προσπαθήσει αύριο ο πρωθυπουργός μαζί με τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τους εργοδότες, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, το κράτος, τα κανάλια να μας πουν να βάλουμε πλάτη για μια ανάπτυξη ξένη προς τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.
Θα προσπαθήσω να φέρω μια πείρα από τη δράση μας στα εργοστάσια ανακύκλωσης στη πόλη μας. Πρόκειται για έναν υποκλάδο ο οποίος εδώ και χρόνια βρίσκεται σε ανάπτυξη. Τα μεγαλύτερα από αυτά τα εργοστάσια έχουν αύξηση της παραγωγής και εξαγωγικό προσανατολισμό πράγμα που επιβεβαιώνει την ανάπτυξη τους.
Ανάπτυξη όμως για τους επιχειρηματίες και όχι για τους εργάτες και τις εργάτριες στα εργοστάσια. Με επιδοτήσεις, τζάμπα την πρώτη ύλη δηλαδή τα απορρίμματα ενώ στο μέταλλο δεν είναι εντελώς δωρεάν, την πλήρη αξιοποίηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης εργασίας, των ελαστικών μορφών εργασίας, των άθλιων συνθηκών δουλειάς χωρίς την ύπαρξη συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους.
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στην εταιρεία ανακύκλωσης μετάλλου ΑΦΟΙ ΚΩΝ/ΝΙΔΗ, ενώ πριν τρία χρόνια είχαμε και ένα ακόμα θανατηφόρο εργοδοτικό έγκλημα στο εργοστάσιο ΝΤΙ- ΝΕΤ από ηλεκτροπληξία.
Οι εργοδότες στα εργοστάσια αυτά φοβούνται κυριολεκτικά, την οργάνωση και την πάλη των εργατών. Είναι όμως αποφασισμένοι και αταλάντευτοι ως προς το ταξικό τους συμφέρον. Και μπορούμε καμιά φορά να παραδειγματιστούμε από αυτή τους της στάση. Μόλις λοιπόν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο ΛΕΜΑ κλπ έφτιαξαν επιτροπή αγώνα, πραγματοποίησαν στάση εργασίας η αντίδραση υπήρξε άμεση. Ενώ ο εργοδότης έδωσε δυο τρία πράγματα που ήταν σημαντικά, αυτόματα προσπάθησε να εισχωρήσει στην επιτροπή, ενώ στις γενικές συνελεύσεις δινόταν μάχη για το αν θα επικρατήσει η αγωνιστική γραμμή ή η “υπομονή” όπως καλλιεργούνταν από πλευράς εργοδότη.
Βεβαίως οι επιχειρηματίες δεν είναι μόνοι τους. Έχουν και το κράτος τους. Οι επιθεωρήσεις για παράδειγμα έκαναν σημαντική προσπάθεια στο να δημιουργήσουν κλίμα απογοήτευσης στους ίδιους τους εργαζόμενους, στο να τους αποτρέψουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Το ίδιο συναντήσαμε και στους Δήμους όπου Αντιδήμαρχοι καθαριότητας μας υποδέχονταν με ύβρεις. Μαζί και η αστυνομία η οποία απειλούσε ότι θα έρθουν τα ΜΑΤ αν δεν ανοίξει το εργοστάσιο. Μόνο με την δική μας παρέμβαση και πίεση ο Διευθυντής της Επιθεώρησης ασχολήθηκε με το θέμα.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με σύστημα και όχι μόνο με έναν μεμονωμένο επιχειρηματία. Από την παρέμβαση μας στα άλλα εργοστάσια φάνηκε ότι οι εργοδότες είχαν και έχουν επαφή μεταξύ τους σε σχέση με την αντιμετώπιση του Σωματείου και της Δράσης του. Έχουν και άλλοι εργοδότες στην ανακύκλωση πείρα από αγώνες όπως στην Τριας, στον Κων/νίδη τα προηγούμενα χρόνια, ενώ υπάρχει και η πείρα συνολικά στη χώρα μας από το Ηράκλειο, τα Γιάννενα, την Τρίπολη κ.ά.
Ακόμα πιο φανερό είναι ότι δεν μπορούν οι εργαζόμενοι να περιμένουν μόνο από την επιθεώρηση η το δικαστήριο για να βρουν το δίκιο τους. Είναι μονόδρομος να οργανωθούν με επιτροπές αγώνα μέσα στα εργοστάσια, με το κέρδισμα των συναδέλφων. Με την 3η αξιολόγηση που θα φέρει η κυβέρνηση θα δυσκολέψουν τα πράγματα στη κήρυξη μιας απεργίας, δεν θα αρκεί ένας αριθμός εργατών και εργατριών, θα πρέπει οι αγώνες να γίνουν πιο μαζικοί και αποφασιστικοί καθώς θα αντιμετωπίζουν την καταστολή σε μεγαλύτερο βαθμό.
Είναι σίγουρο ότι δεν θα αρκεί μόνο ο εργάτης του ενός εργοστασίου, θα πρέπει ο αγώνας να αγκαλιάζεται και από τα υπόλοιπα εργοστάσια του κλάδου και συνολικά την εργατική τάξη. Οπότε έχουμε μεγάλους και δύσκολους αγώνες να δώσουμε μπροστά μας.
Σ’ αυτή τη προσπάθεια που κάνουμε στην ανακύκλωση, η οποία είναι δύσκολη μέσα και από τις δικές μας αδυναμίες καλούμαστε να βγούμε πιο δυνατοί και αποτελεσματικοί. Να σκύψουμε καλύτερα πάνω στα συνολικά προβλήματα του συναδέλφου, να υπολογίσουμε και άλλους ανασταλτικούς παράγοντες όπως για παράδειγμα σε έναν μετανάστη ή σε έναν που είναι κοντά στη σύνταξη και μαζεύει ένσημα. Και αυτά είναι παράγοντες που δρουν ανασταλτικά στο να μπει στη δράση κάποιος.
Την προηγούμενη βδομάδα ένας εργοδότης που μάζεψε τους εργαζόμενους για να τους κάνει κήρυγμα για να υποταχθούν στο στόχο της εταιρείας για παραπάνω κερδοφορία, αναφέρθηκε και στο ότι “εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους μετανάστες γι’ αυτό τους φέρνω στη δουλειά”. Το κάνουν όμως από αγάπη; Όχι. Εκμεταλλεύονται τον μεγάλο φόβο και αγωνία των μεταναστών Πακιστανών, Αφρικανών, Αλβανών που εργάζονται σ΄αυτά τα εργοστάσια γνωρίζοντας ότι αυτοί οι παράγοντες παίζουν ρόλο στο να μην αντιδρούν, στο να δουλεύουν σκληρά και να δέχονται την εκμετάλλευση του εργοστασιάρχη σαν “θείο δώρο”.
Φανερώνεται λοιπόν πως το κυρίαρχο είναι οι ιδέες που καλλιεργούνται και αυτό δεν γίνεται μόνο από τα κανάλια. Το πράττουν καθημερινά οι εργοδότες στα εργοστάσια με συγκεντρώσεις, που λένε στους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη να πάει καλά η εταιρεία, ότι και οι ίδιοι εργάζονται, ότι όποιος δεν θέλει να δουλέψει να φύγει, ότι στα Βαλκάνια πάνε καλύτερα οι επιχειρήσεις χωρίς να λένε ότι εκεί οι εργαζόμενοι αμείβονται με 150 - 200 ευρώ!
Όπως είπαμε και πριν, ο τρόμος και ο φόβος τους είναι το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία και αυτό φανερώνεται και με τα νομοσχέδια που θα φέρουν το επόμενο διάστημα με σκοπό να βάλλουν στο γύψο το εργατικό κίνημα. Αυτό φαίνεται στα εργοστάσια ανακύκλωσης όταν πηγαίνει το σωματείο, που μαζεύουν και μιλάνε τους εργαζόμενους πριν βγουν από την πύλη, που μας βρίζουν λέγοντας ότι αυτοί είναι τεμπέληδες που τα παίρνουν, που τρομοκρατούν τους εργαζόμενους ότι όποιος πάει με το σωματείο θα απολυθεί.
Σε αυτή την ένταση λοιπόν της επίθεσης που θα εκφραστεί και με το συνδικαλιστικό νόμο, ώστε να προχωρήσει πιο ομαλά η καπιταλιστική ανάπτυξη σαν σωματείο προσπαθούμε έτσι ώστε να εκφραστεί πιο μαζικά και δυναμικά η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, να αποκτήσουμε δηλαδή πιο πολλά ποδάρια. Μόνο έτσι θα δυναμώσει και το σωματείο, αλλά και θα μπουν οι βάσεις για πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες».
Δημοσίευση σχολίου