ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ      

ΤΟΥ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ   

Kάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην κινητοποίηση που οργανώνει την Πέμπτη 7 Απρίλη, στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Κάνιγγος και στην πορεία στο υπουργείο Εργασίας ενάντια στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και στην ασκούμενη συνολική αντιλαϊκή πολιτική, απευθύνει η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας.

Στην ανακοίνωση - κάλεσμα τονίζει:

«Η κυβέρνηση με τη στήριξη της πλουτοκρατίας οξύνει την επίθεση στη ζωή μας.

Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, οι σχεδιασμοί για τα κόκκινα δάνεια και οι νέοι δυσβάστακτοι φόροι, που προετοιμάζονται να φορτωθούν στις πλάτες μας, έρχονται να προστεθούν στη βαρβαρότητα που ζούμε λόγω της ανεργίας, των χαμηλών μεροκάματων και της εφαρμογής όλου του αντεργατικού οπλοστασίου που έχει ψηφιστεί μέχρι σήμερα, οδηγώντας τη ζωή μας σε αδιέξοδο.

Η επίθεση είναι διαρκής. Η αντεργατική πολιτική δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Παρά τα όσα ακούγαμε το προηγούμενο διάστημα, για αντιμετώπιση της ανεργίας, για ανακούφιση των ανέργων, για επαναφορά του κατώτατου μισθού, για προστασία των συντάξεων και των παροχών Υγείας από νέες περικοπές, αποδείχτηκε ότι η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται απρόσκοπτα, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στο τιμόνι της διακυβέρνησης.

Τα αντιλαϊκά μέτρα έρχονται για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Οι διαπραγματεύσεις που κάνει η κυβέρνηση με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν παρεκκλίνουν από το βασικό στόχο: Να φορτωθούν όλα τα βάρη στο λαό για να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία.

Το αποτέλεσμα είναι από τα πριν προδιαγεγραμμένο για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα:Σάρωμα κάθε εργατικού, ασφαλιστικού δικαιώματος στο όνομα της περιβόητης ανάπτυξης.

Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς στο διαρκές έγκλημα απέναντι σε εμάς και τις οικογένειές μας.

Έχουμε κοινό συμφέρον, να δείξουμε τη δύναμή μας, να αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας και να ανοίξουμε το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.

Αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα. Νιώθουμε στο πετσί μας, την ανεργία, την ένταση της εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς από τη μεγαλοεργοδοσία.

Κινδυνεύουμε στον ίδιο βαθμό να βρεθούμε χωρίς σύνταξη, με ανύπαρκτες παροχές στην Υγεία και πρόνοια.

Βρισκόμαστε μπροστά στον ίδιο κίνδυνο να μας πάρουν οι τράπεζες το σπίτι που αποκτήσαμε με χίλιες δύο στερήσεις και πολύ κόπο.

Έχουμε απέναντί μας τον ίδιο εχθρό, τη μεγαλοεργοδοσία, τα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα και τις κυβερνήσεις τους.

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά από την πείρα μας ότι χρειάζονται σκληροί αγώνες με επίκεντρο τα δικά μας συμφέροντα για να έχουμε νικηφόρα αποτελέσματα. Πρέπει να παλέψουμε από κοινού ενάντια στις αιτίες που γεννούν τα προβλήματα μας και απορρέουν από το εκμεταλλευτικό σύστημα της εξουσίας του κεφαλαίου.

Έχουμε τεράστια πείρα για να μη ξεγελαστούμε ξανά από τα καλέσματα για "συναίνεση", "συνεννόηση", για "κοινωνικούς διαλόγους", που έχουμε πληρώσει ακριβά.

Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Προετοιμαζόμαστε για την επιτυχία της 48ωρης πανεργατικής, πανελλαδικής απεργίας, όταν η κυβέρνηση φέρει στη Βουλή το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Συντονίζουμε και δυναμώνουμε την πάλη μας. Δουλεύουμε με πείσμα για την παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων μας.

Δεν κάνουμε πίσω.

«Το δίκιο μας θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα

Παλεύουμε και διεκδικούμε:

Τους πρόσφυγες και μετανάστες που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του ΕΟΤ στις Θερμοπύλες επισκέφτηκαν το μεσημέρι της Τρίτης 22 Μάρτη εκπρόσωποι ταξικών συνδικάτων και ταξικών συσπειρώσεων της Φθιώτιδας.

Σημειώνεται ότι στο χώρο του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Φθιώτιδας στη Λαμία είχε συγκεντρωθεί μεγάλη ποσότητα υλικής βοήθειας. Η διάθεση για προσφορά του λαϊκού ανθρώπου της Φθιώτιδας, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, ήταν συγκινητική.

Εκφράζοντας στην πράξη την ταξική αλληλεγγύη, αντιπροσωπεία των φορέων μετέφερε και παρέδωσε ρούχα, παιχνίδια, τρόφιμα, είδη ατομικής υγιεινής και καθαριότητας στην αποθήκη της δομής των Θερμοπυλών.

Συναντήθηκαν με αυτούς που διαμένουν εκεί, από τους οποίους μεγάλο μέρος αποτελείται από παιδιά με τις μητέρες τους. Από την πλευρά τους ευχαρίστησαν πολύ για την προσφορά των ειδών που δέχτηκαν, αλλά και συνολικά τον ελληνικό λαό που συμπαραστέκεται στο δράμα τους. Εξέφρασαν την επιθυμία τους να φύγουν για τις χώρες προορισμού τους και την πρόθεσή τους να μη γυρίσουν πίσω στην κόλαση του πολέμου, της φτώχειας και της πείνας.

Τέλος, δήλωσαν ότι οι σημερινές βομβιστικές επιθέσεις στην Ευρώπη είναι συχνό φαινόμενο στην πατρίδα τους και ότι δεν έχουν, ούτε θέλουν να έχουν, καμία σχέση με αυτές.  

Τις εκφυλιστικές διαδικασίες που επικρατούν στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ καταγγέλλουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Σήμερα, 3η μέρα του Συνεδρίου, η πιο ουσιαστική μέρα, καθώς δίνεται ο λόγος στους συνέδρους, η εικόνα της αίθουσας είναι χαρακτηριστική, καθώς οι άδειες καρέκλες κυριαρχούν.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αφού απαίτησαν να επιστρέψουν άμεσα όλοι οι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο, κατήγγειλαν από το βήμα του Συνεδρίου τον εκφυλισμό και τις διαλυτικές διαδικασίες. Δήλωσαν πως δεν θα νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους αυτές τις διαδικασίες και παραμένουν συντεταγμένα εκτός της αίθουσας του Συνεδρίου μέχρι να επιστρέψουν όλοι οι σύνεδροι στην αίθουσα και να συνεχιστεί κανονικά το Συνέδριο.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ υπογραμμίζουν ότι βρισκόμαστε «σε μια περίοδο που η εργατική τάξη της χώρας δέχεται μια απ’ τις πιο σφοδρές αντεργατικές επιθέσεις με επίκεντρο την επίθεση που εξελίσσεται και κορυφώνεται στα κοινωνικοασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, όπου κυβέρνηση, μεγάλο κεφάλαιο και κουαρτέτο "διαπραγματεύονται" για το μέγεθος της νέας λεπίδας που θα επιφέρει νέα πλήγματα στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΜΕΤΑ, του ΕΜΕΙΣ, φρόντισαν με τη στάση τους να μη γίνει σήμερα απολύτως καμιά ουσιαστική συζήτηση, ενώ την προηγούμενη μέρα όλοι δήθεν έπιναν νερό στις μαζικές συλλογικές διαδικασίες και στη συμμετοχή, για την ανάγκη τάχα να συζητηθούν τα προβλήματα των εργαζομένων. Ελάχιστοι σύνεδροι, μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών ήταν από αυτές τις δυνάμεις που βρίσκονταν στην αίθουσα του συνεδρίου.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καταγγέλλοντας από το κεντρικό βήμα του Συνεδρίου αυτήν την εκφυλιστική κατάσταση, δήλωσαν πως δεν θα νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους αυτές τις διαδικασίες. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αντιπρόσωποι από κάθε γωνιά της χώρας, εκλεγμένοι με την ψήφο χιλιάδων εργατών από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, δεν ήρθαν στη Ρόδο για εσωτερικό τουρισμό και διακοπές. Συντεταγμένα παραμένουν εκτός της αίθουσας του Συνεδρίου μέχρι να επιστρέψουν όλοι οι σύνεδροι στην αίθουσα και να συνεχιστεί κανονικά το Συνέδριο». 

Βήμα το βήμα, κυβέρνηση και τρόικα ολοκληρώνουν το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, όπως φάνηκε από τη χτεσινή νέα συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τους εκπροσώπους των «θεσμών». Ενα - ένα, τα σημεία που παρουσιάζονταν από την κυβέρνηση ως σημεία τριβών και διαφωνίας με την τρόικα «κλείνουν», προσθέτοντας νέους, ακόμα χειρότερους όρους σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Ετσι, χτες, μετά τη συνάντηση με την τρόικα, ο Γ. Κατρούγκαλος μίλησε για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις σε ό,τι αφορά το θέμα των επικουρικών, των ποσοστών αναπλήρωσης και της αύξησης των εισφορών, χωρίς όμως να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Στη βάση αυτή, εκτίμησε ότι μέχρι αύριο Σάββατο μπορεί να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό, με στόχο να κατατεθεί το νομοσχέδιο μέχρι το τέλος του Μάρτη.

Οπως όλα δείχνουν, η τρόικα, και ιδιαίτερα το ΔΝΤ, αποδέχεται τελικά μια μικρή αύξηση της εργοδοτικής εισφοράς για τις επικουρικές συντάξεις, με την προϋπόθεση ότι αυτές θα πετσοκοπούν γενναία, όπως άλλωστε προβλέπονταν και στα έως τώρα σενάρια. Θυμίζουμε ότι η επικρατέστερη εκδοχή ήταν να υπάρξει μείωση των επικουρικών συντάξεων που ξεπερνούν τα 170 ευρώ. Τώρα, φαίνεται ότι ο πήχης κατεβαίνει κι άλλο, στα 150 ευρώ.

Αν καταληχθεί κάτι τέτοιο, τότε θα μιλάμε για μειώσεις στις επικουρικές που θα φτάνουν και θα ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις το 30%, ενώ παράλληλα οι εργαζόμενοι θα δουν τους μισθούς τους να μειώνονται κι άλλο, λόγω αύξησης της εισφοράς για το επικουρικό τους, την οποία η κυβέρνηση προϋπολόγιζε στη μισή μονάδα.

Σε ό,τι αφορά τις κύριες συντάξεις που θα αποδίδονται με το νέο σύστημα, φαίνεται πως επαληθεύεται το σενάριο για ακόμα χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης, που σε συνδυασμό με τους μικρότερους μισθούς και τον υπολογισμό του συντάξιμου μισθού σε όλον τον εργάσιμο βίο, θα οδηγούν σε συντάξεις πείνας.

Οσο για τις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, η τρόικα φαίνεται ότι επιμένει στην άμεση αφαίρεση της διαφοράς που προκύπτει από τον επανυπολογισμό τους με τον νέο τρόπο, έναντι της κυβέρνησης που θέλει να χρυσώσει το χάπι των περικοπών, αποδίδοντας μέχρι το 2018 τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά». Σε κάθε περίπτωση, ο υπουργός Εργασίας έχει βάλει στα 1.300 ευρώ εισόδημα τον πήχη για τις νέες αθροιστικές μειώσεις που θα προκύψουν σε κύριες και επικουρικές συντάξεις.

Εκεί που θα γίνει πραγματική σφαγή, είναι η λεγόμενη «εθνική» σύνταξη. Οπως όλα δείχνουν, κυβέρνηση και τρόικα συμφωνούν να δίνεται στο ύψος που προσδιορίστηκε αρχικά (384 ευρώ) μόνο όταν ο ασφαλισμένος συμπληρώσει 20 χρόνια ασφάλισης (6.000 ένσημα) από 15 χρόνια, και 4.500 ένσημα που προβλέπονταν στην αρχική πρόταση.

Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται ένα γενναίο βήμα για την κατάργηση της 15ετίας ως το ελάχιστο όριο για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, που σημαίνει ότι χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχόλησης και μεγάλες περιόδους ανεργίας δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ σύνταξη. Ενώ και όσοι προλάβουν να βγουν με 15ετία, θα παίρνουν στην πραγματικότητα ένα προνοιακό βοήθημα, της τάξης των 288 ευρώ σαν «εθνική σύνταξη», εγγυημένη από το κράτος (15/20 των 384 ευρώ). Πηγές του υπουργείου έλεγαν χτες ότι «δίνουν μάχη» ώστε το ποσό αυτό να μην είναι κάτω από τα 300 ευρώ.

Δεδομένες θεωρούνται, τέλος, οι νέες μειώσεις στα εφάπαξ, αλλά και στα μερίσματα του Μετοχικού Ταμείου. Μετά από όλα αυτά, ο Γ. Κατρούγκαλος εξέφρασε χτες την ελπίδα (!) ότι στη νέα συνάντηση με την τρόικα που θα γίνει το Σάββατο θα κλείσει η συμφωνία, λεονταρίζοντας μάλιστα ότι «δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επέλθει συμβιβασμός χωρίς αμοιβαίες υποχωρήσεις».

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό έγκλημα που έγινε χθες σε εργοτάξιο ανακατασκευής σούπερ μάρκετ της αλυσίδας Ανδικοπούλου, στην Πάτρα, με θύμα το συνάδελφό μας Κατσαντώνη Δημήτρη.

Τις εργασίες ανακατασκευής πραγματοποιούσε η εταιρεία «ΤΡΙΑΙΝΑ ΑΕ», με υπεργολάβο την εταιρεία «Ντρενογιάννης».

Στην ανακοίνωσή της αναφέρει συγκεκριμένα:

«Το μακελειό που συντελείται στους χώρους δουλειάς με θύματα τους εργάτες συνεχίζεται. Παρά τη μεγάλη ανεργία στο χώρο των κατασκευών τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα, με σοβαρούς τραυματισμούς και αναπηρίες, παραμένουν σε υψηλό ποσοστό. Υπάρχουν αιτίες. Η εντατικοποίηση της δουλειάς, η εργοδοτική τρομοκρατία, τα μέτρα ασφάλειας που θυσιάζονται στο κυνήγι του κέρδους, έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε "σφαγείο".

Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, έχει τεράστιες ευθύνες:

Γιατί κλείνουν τα μάτια στο διαρκές έγκλημα που γίνεται στους χώρους δουλειάς.

Γιατί έχουν αφήσει χωρίς προσωπικό τους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου.

Γιατί έχουν εξοπλίσει τη μεγαλοεργοδοσία με όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο για να ξεζουμίζει τους εργάτες, να τους αναγκάζει να ρισκάρουν τη ζωή τους καθημερινά.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να πάρουμε την υπόθεση της προστασίας της ζωής μας στα χέρια μας. Να επιβάλουμε με τον αγώνα μας στους χώρους δουλειάς συνθήκες εργασίας που θα διασφαλίζουν ότι θα γυρίσουμε στο σπίτι μας όπως ακριβώς φύγαμε το πρωί για το μεροκάματο.

Απαιτούμε τη στελέχωση και την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στους ελεγκτικούς μηχανισμούς σε Επιθεώρηση Εργασίας και ΙΚΑ».

Θανατηφόρο εργατικό ατύχημα σημειώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης 8 Μάρτη στην Πάτρα. Σύμφωνα με το Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας, κατά τη διάρκεια εργασιών με κομπρεσέρ για κοπή πλάκας μπετόν στο πλαίσιο ανακατασκευής κτιρίου σούπερ μάρκετ της αλυσίδας «Ανδρικόπουλος» στην Αγυιά Πάτρας, η πλάκα υποχώρησε, ο άτυχος εργάτης Δημήτρης Κουτσαντώνης, μόλις 25 χρονών, έπεσε στο έδαφος και καταπλακώθηκε από κομμάτια μπετόν με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό του.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας σε ανακοίνωσή του «καταγγέλλει το εργοδοτικό έγκλημα που πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας. Η εργοδοτική ασυδοσία είναι απόρροια της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων οι οποίοι με τους νόμους και τα νομοθετήματά τους έχουν συρρικνώσει Επιθεώρηση Εργασίας και άλλους ελεγκτικούς μηχανισμούς, δίνοντας απλόχερα γη και ύδωρ στην εργοδοσία, όπου και αν δραστηριοποιείται, να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Τώρα να γίνουν προσλήψεις μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού σε Επιθεώρηση Εργασίας, ΙΚΑ και σε όσες άλλες υπηρεσίες εμπλέκονται προκειμένου να σταματήσουν οι αιτίες που δολοφονούν εργάτες. Τώρα να εντατικοποιηθούν οι καθημερινοί έλεγχοι όλων των αρμόδιων υπηρεσιών σε όλες τις ανακατασκευές κατοικιών ή καταστημάτων. Αν πληρούν τις προβλεπόμενες διατάξεις (άδεια οικοδομής, ΙΚΑ, ασφάλεια, ωράρια και ό,τι άλλο προβλέπεται). Αν δεν γίνουν οι έλεγχοι τώρα σε αυτού του είδους τις εργασίες ανακατασκευής, οι αρμόδιες υπηρεσίες κατά τη γνώμη μας είναι ηθικά υπεύθυνες για την ασυδοσία των εργοδοτών που σκοτώνουν εργάτες». 

Η «εναρμόνιση» της ασφάλισης και της σύνταξης με τα δεδομένα της ζούγκλας που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας, με τη γενικευμένη κατάσταση των χαμηλών μισθών, της μερικής απασχόλησης, της εκ περιτροπής εργασίας και γενικά των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, είναι η στόχευση του σχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό.

Αυτό προκύπτει από την αντιπαραβολή της πρότασης που συζητάνε κυβέρνηση - τρόικα και των στοιχείων για το 2015 από το σύστημα «Εργάνη», όπου συμπεραίνεται ότι οδηγούμαστε σε συντάξεις εξαθλίωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του «Εργάνη», σχεδόν οι μισοί από τους σημερινούς εργαζόμενους αμείβονται με μεικτό μισθό μικρότερο από τα 751 ευρώ που προέβλεπε η ΕΓΣΣΕ πριν από την ΠΥΣ του 2012, με την οποία καθορίστηκε με νόμο ο κατώτερος μισθός στα 586 και 511 ευρώ μεικτά για τους πάνω και κάτω των 25 ετών αντίστοιχα. Συγκεκριμένα, κάτω από 751 ευρώ μεικτά έπαιρναν το 2015 810.459 μισθωτοί, δηλαδή το 50% του συνόλου των 1.619.845 που είναι ο συνολικός αριθμός τους.

Στην πραγματικότητα τα εισοδήματα αυτών των εργαζομένων είναι κατά 20% τουλάχιστον μικρότερα από τον ονομαστικό μισθό, αν αφαιρεθεί η φορολογία εισοδήματος και οι ασφαλιστικές εισφορές.

Σε ακόμα πιο δεινή θέση βρίσκονται 363.710 μισθωτοί (22,45% του συνόλου), που το 2015 εργάστηκαν με μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία και των οποίων ο μεικτός μισθός είναι χαμηλότερος και από τα 500 ευρώ! Επισημαίνεται ακόμη ότι ο αριθμός των απασχολούμενων με τέτοιες ελαστικές μορφές αυξήθηκε κατά 30.000 ή κατά 8,92% σε σχέση με το 2014, φτάνοντας τις 363.710 από 333.918.

Σύνταξη ...«όνειρο θερινής νυκτός»

Αξιοποιώντας αυτή ακριβώς τη ζοφερή πραγματικότητα, η κυβέρνηση φτιάχνει τις βάσεις της νέας αντιασφαλιστικής - αντεργατικής αρχιτεκτονικής. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι χαμηλοί μισθοί και τα μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης που προβλέπεται από την κυβερνητική πρόταση για το Ασφαλιστικό δημιουργούν τα «εχέγγυα» για συντάξεις πείνας για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων.

Επιπρόσθετα μόνο από τη μεθόδευση για αύξηση των ελάχιστων ημερών ασφάλισης για να κατοχυρώσει κάποιος ασφαλιστικό δικαίωμα κατά 1.500 ένσημα (από 4.500 στα 6.000), με δεδομένη τη ζούγκλα της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις σημαίνει πρακτικά ότι θα είναι αδύνατη η συμπλήρωση των προϋποθέσεων για συνταξιοδότηση.

Τα σχεδιαζόμενα μέτρα

Κυβέρνηση και τρόικα μεταξύ άλλων ετοιμάζουν:

Να σημειωθεί ότι αυτά είναι πρόσθετα στη νέα μείωση των αποδιδόμενων συντάξεων, κύριων και επικουρικών, που θεωρείται σίγουρη και το μόνο που ακόμα αναζητάται είναι το ύψος πάνω από το οποίο θα πέσει ο πέλεκυς της περικοπής.

Στην τελική ευθεία μπαίνει η νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, καθώς δύο μήνες μετά την κατάθεση του κυβερνητικού σχεδίου, του νόμου - λαιμητόμου, όπως τον αποκάλεσαν οι εργαζόμενοι, μέσα στη βδομάδα αναμένεται η επάνοδος των εκπροσώπων του κουαρτέτου, που μαζί με την κυβέρνηση θα διαμορφώσουν το τελικό νομοσχέδιο.

Ετσι, στο διάστημα που μεσολάβησε και ενώ συνδικάτα, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι οργάνωσαν την πάλη τους με κύριο αίτημα την απόσυρση του σχεδίου, στον αντίποδα πύκνωσαν οι δημόσιες παρεμβάσεις, δηλώσεις και αρθρογραφία στον Τύπο από τους θιασώτες των ανατροπών, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι αυτή η επίθεση δεν προέκυψε ξαφνικά, έχει «ιστορικό βάθος» και κυρίως ξεκάθαρη ταξική στόχευση.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό το επιχείρημα που ανέσυραν ορισμένοι απ' αυτούς. Ο ισχυρισμός, δηλαδή, πως αν είχε εφαρμοστεί πριν 15 χρόνια το λεγόμενο «πακέτο Γιαννίτση», τώρα το Ασφαλιστικό θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση, δεν θα βρισκόμασταν μπροστά στα σημερινά «αδιέξοδα».

Βέβαια, όταν οι συγκεκριμένοι πολιτικοί, «ειδικοί» επί της Ασφάλισης και δημοσιολόγοι αναφέρονται στην «άσχημη κατάσταση» και στα «αδιέξοδα» του Ασφαλιστικού, καθόλου δεν εννοούν τη δεινή θέση των συνταξιούχων, τις μίζερες πετσοκομμένες συντάξεις, την αύξηση των ορίων ηλικίας, το στραγγαλισμό των παροχών Υγείας που υπήρχαν πριν 15 χρόνια, αλλά το γεγονός π.χ. ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη βρίσκεται στο 16% του ΑΕΠ, το οποίο θεωρούν «έγκλημα», τις «υψηλές» εργοδοτικές εισφορές που στέκονται εμπόδιο στις επενδύσεις και στην «ανάπτυξη» ή την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με υπέρογκα - κατά την εκτίμησή τους - ποσά.

Διαφωτιστικό παράδειγμα

Το επιχείρημα όμως αυτό, η ανάγκη δηλαδή - όπως ισχυρίζονται - να είχε εφαρμοστεί το «πακέτο Γιαννίτση», είναι διαφωτιστικό από μια άλλη σκοπιά.

Πρώτον, επιβεβαιώνει ότι και το νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των επιστημόνων, δεν προέκυψε εξαιτίας των «ειδικών συνθηκών» που διαμορφώθηκαν στη χώρα μας τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, όπως ψευδώς ισχυρίζονται, αλλά απαντά στις βαθύτερες ανάγκες του ίδιου του τρόπου παραγωγής, που βασίζεται στην απόσπαση όσο γίνεται μεγαλύτερου κέρδους από τους πραγματικούς παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Και βέβαια, σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, η επιβολή των αντιασφαλιστικών ανατροπών επιταχύνθηκε.

Δεύτερον, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, στην πράξη το «πακέτο Γιαννίτση» σε όλες τις βασικές παραμέτρους του (αύξηση ορίων ηλικίας, επιβολή της 40ετίας για την πλήρη σύνταξη, μείωση συντάξεων, συγχώνευση Ταμείων με μείωση παροχών, αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων) εφαρμόστηκε πέρα για πέρα. Μάλιστα, μέτρα που επιβλήθηκαν τα χρόνια που ακολούθησαν, ξεπέρασαν σε ταξική σκληρότητα σε βάρος των ασφαλισμένων και το «πακέτο Γιαννίτση».

Τρίτον, αν κάτι κατάφεραν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, ήταν να φρενάρουν, να καθυστερήσουν την επιβολή του πακέτου. Και αυτό είναι στα θετικά του κινήματος. Οι αγώνες, όμως, που έγιναν ολόκληρη τη 15ετία που μεσολάβησε και λόγω του υπάρχοντος συσχετισμού, που έγινε ακόμα χειρότερος σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αλλά κυρίως εξαιτίας του προσανατολισμού τους, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την επιδείνωση όλων των παραμέτρων της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Βασικό στοιχείο αυτού του προσανατολισμού ήταν το γεγονός ότι κάτω από την επίδραση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, τμήματα των εργαζομένων αλλά και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων αποδέχτηκαν ότι το Ασφαλιστικό ήταν ένα ζήτημα «λογιστικό», που μπορούσε να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου» σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, «εξορθολογίζοντας» το σύστημα και παραμερίζοντας «αδικίες» και «υπερβολές»!

Ζήτημα βαθιά ταξικό

Πλευρά αυτής της αντίληψης ήταν η επίλυση του προβλήματος της «βιωσιμότητας», της εξεύρεσης νέων «πόρων» κ.λπ. Κυβερνήσεις, κεφάλαιο και κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός σκόπιμα συσκότισαν την αλήθεια, ότι το Ασφαλιστικό είναι ζήτημα ταξικό. Οτι όπως ακριβώς και στην περίπτωση των μισθών και του εργατικού εισοδήματος, και η Κοινωνική Ασφάλιση είναι σχέση ταξική.

Κάποιοι, οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες πληρώνουν αλλά δεν απολαμβάνουν τους καρπούς της εργασίας τους. Και οι λίγοι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι καρπώνονται τον κοινωνικό πλούτο, ιδιοποιούνται τις εισφορές των ασφαλισμένων, ενθυλακώνουν τα αποθεματικά των Ταμείων, εισφοροδιαφεύγουν, συνεχίζουν στο απυρόβλητο να απασχολούν ανασφάλιστους εργαζόμενους.

Γι' αυτό, το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι: Ποιος θα πληρώσει για την Κοινωνική Ασφάλιση; Οι ασφαλισμένοι ή η εργοδοσία και το κράτος της; Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν κρύβουν ότι η Κοινωνική Ασφάλιση, οι συντάξεις, οι παροχές Υγείας, η κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου είναι κόστος. Αυτό το κόστος θεωρούν ότι δεν πρέπει να βαρύνει ούτε τις επιχειρήσεις τους, ούτε βέβαια τον κρατικό προϋπολογισμό, από τον οποίο προσδοκούν έμμεσες και άμεσες ενισχύσεις.

Η «βιωσιμότητα» ως πλευρά του δημοσιονομικού προβλήματος

Αν μετά το Μάαστριχτ στα επιχειρήματα υπέρ των ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση ήταν πρωτίστως το ζήτημα των «αναλογιστικών ελλειμμάτων» και της ανισορροπίας των συστημάτων λόγω του «δημογραφικού», σε βάθος χρόνου, μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, το Ασφαλιστικό συνδέθηκε ευθέως με τη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών της ΕΕ.

Η σύνδεση αυτή ήταν η βάση νομιμοποίησης για τη λήψη άμεσων μέτρων σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που είχαν κατοχυρωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Η κατεύθυνση αυτή, μάλιστα, δεν αφορούσε μόνο τη χώρα μας, ούτε χώρες που ήταν σε «προγράμματα δημοσιονομικής πειθαρχίας», αλλά ολόκληρη την ΕΕ. Ετσι, το 2010, δύο μόλις χρόνια μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΕ στην «Πράσινη Βίβλο» για τις συντάξεις καθόριζε τη στρατηγική της για την Ασφάλιση ως εξής:

«Το μέγεθος της επιδείνωσης των δημόσιων οικονομικών εξαιτίας της κρίσης ισοδυναμεί με την εξουδετέρωση 20 ετών δημοσιονομικής εξυγίανσης, πράγμα που σημαίνει ότι οι δημοσιονομικοί περιορισμοί θα είναι πολύ ισχυροί την επόμενη δεκαετία. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η κρίση θα ασκήσει περαιτέρω πίεση στη δημόσια συνταξιοδοτική δαπάνη και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, διότι η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται σημαντικά χαμηλότερη, ενώ συγχρόνως υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς το πότε θα υπάρξει πλήρης ανάκαμψη».

Ως εκ τούτου, ξεκαθάριζε ότι δεν έφταναν οι μέχρι τότε ανατροπές στα συνταξιοδοτικά συστήματα των χωρών της ΕΕ και ζητούσε νέες: «Επειτα από μια δεκαετία μεταρρυθμίσεων που άλλαξαν τα συνταξιοδοτικά συστήματα των περισσότερων κρατών - μελών, υπάρχει τώρα η ανάγκη να αναθεωρηθεί ριζικά το πλαίσιο της ΕΕ».

Το Φλεβάρη του 2012, η ΕΕ με τη «Λευκή Βίβλο» για τις συντάξεις υπογράμμιζε: «Οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων και των πρακτικών συνταξιοδότησης είναι ουσιαστικής σημασίας για τη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης της Ευρώπης και πρέπει να γίνουν επειγόντως σε μερικές χώρες, στο πλαίσιο των σημερινών δράσεων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα δημόσια οικονομικά.

Δεδομένου ότι οι οικονομίες και οι κοινωνίες των κρατών - μελών γίνονται όλο και πιο αλληλένδετες, η επιτυχία ή η αποτυχία των εθνικών συνταξιοδοτικών πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις πέρα από τα εθνικά σύνορα, ιδίως στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (...) Πράγματι, η επιτυχία των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων στα κράτη - μέλη αποτελεί μείζονα καθοριστικό παράγοντα για την εύρυθμη λειτουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης...».

Κατά συνέπεια, οι πρόσφατες δηλώσεις Τόμσεν και Ντάισελμπλουμ, που συνδέουν ευθέως τη δημοσιονομική σταθερότητα με τα νέα μέτρα για το Ασφαλιστικό στη χώρα μας, υπηρετούν αυτή ακριβώς τη στρατηγική, που αφορά την ίδια τη «σταθερότητα» της ΕΕ. Δηλαδή, εκείνη τη «σταθερότητα» που θα επιτρέπει στα ευρωπαϊκά μονοπώλια να γίνονται πιο ισχυρά μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, σε βάρος πάντα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων σε όλες τις χώρες - μέλη.

Επίθεση χωρίς ημερομηνία λήξης

Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν θα έχει ημερομηνία λήξης, ούτε στη χώρα μας ούτε στην ΕΕ. Βασική επιδίωξη παραμένει ο στόχος των «καθορισμένων εισφορών» και όχι παροχών, όπως περιγράφτηκε και με το «Πόρισμα της Επιτροπής Σοφών». Πυρήνας του μοντέλου αυτού είναι η υποχρέωση των ασφαλισμένων να πληρώνουν εισφορές αλλά να μην έχουν κατοχυρωμένες παροχές, πέραν της «εθνικής σύνταξης», δηλαδή ενός προνοιακού επιδόματος κάτω ακόμα και από τα επίπεδα της φτώχειας.

Ιδού πώς ο καθηγητής Πλάτων Τήνιος «θεμελίωσε» για λογαριασμό του κεφαλαίου την αναγκαιότητα αυτού του μοντέλου (εφημερίδα «Βήμα» 10/1/2016): «Εχουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα 100% δημόσιο, με παραδοσιακού τύπου συντάξεις καθορισμένων παροχών. Αυτό σημαίνει ότι πληρώνει κάποιος εισφορές τώρα, για να αγοράσει μερίδιο μελλοντικής παραγωγής - μια σύνταξη που ορίζεται ως ποσοστό των μελλοντικών του αποδοχών. Δηλαδή, πριν ακόμα μπουν στα σκαριά οποιαδήποτε σχέδια επενδύσεων, γνωρίζουμε ότι βαθιά στο μέλλον, το 2030 και βάλε, δεσμεύεται προκαταβολικά μεγάλο τμήμα της όποιας παραγωγής υπάρχει τότε, προκειμένου να δοθεί στους συνταξιούχους ως σύνταξη»!

Ξεπερνάμε τον ισχυρισμό ότι δήθεν ο επενδυτής δεσμεύει μέρος της παραγωγής για τις μελλοντικές συντάξεις, αφού στην πραγματικότητα αυτό που δεσμεύεται δεν είναι το κεφάλαιο του καπιταλιστή, ούτε τα κέρδη του, αλλά μέρος του μισθού του εργαζόμενου. Η αξίωση που διατυπώνεται εδώ, είναι ότι ακόμα και γι' αυτό το μέρος που παρακρατείται από το μισθό του εργαζόμενου υπό τη μορφή των εισφορών του για τη μελλοντική σύνταξη, δεν πρέπει να υπάρχει καμία δέσμευση του κράτους ότι θα του αποδοθεί!

Γι' αυτό δεν επιθυμούν το σύστημα των «καθορισμένων παροχών», γι' αυτό ζητάνε την κατάργησή του και την υιοθέτηση του μοντέλου των «καθορισμένων εισφορών». Δηλαδή, ο μισθωτός, ο ασφαλισμένος θα πληρώνει εισφορές, αλλά δεν δίνεται καμία εγγύηση για τις παροχές. Το κεφάλαιο ζητά ένα Ασφαλιστικό όπου το κράτος θα «έχει λυμένα τα χέρια του», δεν θα δεσμεύεται από υποχρεώσεις προς τους μελλοντικούς συνταξιούχους. Ζητά έτσι να έχει για δική του αξιοποίηση όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τον κοινωνικό πλούτο. Είπαμε, οι συντάξεις είναι βάρος, είναι κόστος, το οποίο δεν πρέπει να το επωμίζεται το καπιταλιστικό κράτος...

Το σύστημα των «τριών πυλώνων»

Η κυβερνητική πρόταση κινείται ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση. Είναι ο προθάλαμος του μοντέλου των μη εγγυημένων συντάξεων, που δείχνει το Πόρισμα της «Επιτροπής σοφών».

Η υιοθέτηση της «εθνικής σύνταξης» των 384 ή 360 ευρώ, στην οποία περιορίζεται η κρατική εγγύηση με το κυβερνητικό σχέδιο και οι χαμηλοί συντελεστές υπολογισμού της «ανταποδοτικής σύνταξης», που οδηγούν σε συντάξεις πείνας για τους μελλοντικούς συνταξιούχους, είναι η αντικειμενική βάση για να στηριχτεί το σύστημα των «τριών πυλώνων».

Δηλαδή, το σύστημα εκείνο που θα περιορίζει την κρατική εγγύηση μόνο στα 360-380 ευρώ και που ανοίγει το δρόμο για τη θεσμοθέτηση των επαγγελματικών ταμείων (2ος πυλώνας) και την ιδιωτική ασφάλιση (3ος πυλώνας), για τους οποίους οι ασφαλισμένοι θα καταβάλλουν εισφορές, χωρίς όμως κανείς να τους εγγυάται αν θα πάρουν και τι θα πάρουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου.

Με μια κουβέντα, το κεφάλαιο αξιώνει ένα δημόσιο Ασφαλιστικό πτωχοκομείου και οι εισφορές των ασφαλισμένων να πηγαίνουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, που θα αναλάβουν να διαχειριστούν τεράστιους πόρους χωρίς όμως να δεσμεύονται για τις συντάξεις που θα αποδίδουν. Ετσι, όλοι οι ασφαλισμένοι και κυρίως οι νέες γενιές θα βρίσκονται ολοένα και περισσότερο αντιμέτωπες με τα αρπακτικά της ιδιωτικής ασφάλισης, αφού το δημόσιο σύστημα θα έχει υποστεί ακόμα ένα συντριπτικό πλήγμα...

Με δοσμένα τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι ανατροπές και οι περικοπές στο Ασφαλιστικό θα είναι διαρκείς, σε συνδυασμό με όσα ετοιμάζονται να φέρουν στα Εργασιακά, το Φορολογικό κ.ά. Η επίθεση του κεφαλαίου δεν πρόκειται να σταματήσει με την ψήφιση του «νέου ασφαλιστικού μοντέλου» που προτείνει η κυβέρνηση. Πίσω απ' αυτές τις ανατροπές θα ακολουθήσουν άλλες, αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν σφραγίσουν με τους αγώνες και τη συμμαχία τους τις εξελίξεις, παλεύοντας να δημιουργήσουν ρήγματα και τελικά να ανατρέψουν τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης.