Ιανουαρίου 2017

Α ΑΔΕΙΑ ΑΔΕΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΑΔΕΙΑ ΑΝΕΥ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΑΔΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΟΥΣ ΑΔΕΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ ΑΔΕΙΑ AIDS ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΦΙΣΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΔΕΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Γ ΓΑΜΟΣ ΓΑΜΟΣ ΑΔΕΙΑ ΓΑΜΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΗΣΗ ΓΕΝΗΣΗ ΑΔΕΙΑ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΔΩΡΟ ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ Ε.Γ.Σ.Σ.Ε ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΙΔΙΚΗ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΟΑΕΔ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ ΕΡΓΟΣΗΜΟ ΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΛΑΡΚΟ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΟΑΕΔ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΠΑΜΕ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ONLINE

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να υψώσει μπλόκο απέναντι στην πολιτική
που βάζει στο στόχαστρο τους ανέργους
Αρκετές εκθέσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ, αναφέρονται σε «υψηλά επιδόματα ανεργίας» που υπάρχουν στη χώρα μας, λένε πως δήθεν αυτά μειώνουν τις προϋποθέσεις για αναζήτηση εργασίας. Στην κατεύθυνση αυτή, τόσο η τωρινή κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες αποδυναμώνουν σταθερά το πλέγμα προστασίας των ανέργων.
Αντί για επιδόματα και μέτρα προστασίας, ανακυκλώνουν την ανεργία, αφήνουν εκτός επιδότησης πάνω από το 80% των ανέργων, δίνουν ζεστό χρήμα και τζάμπα εργασία στις επιχειρήσεις. Επιδιώκουν όσοι δουλεύουν να δουλεύουν με τους χειρότερους όρους και όσοι δεν δουλεύουν να είναι έτοιμοι να δεχτούν μια θέση με όρους εργασίας πραγματικής σκλαβιάς.
Κεντρικός ρόλος στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΟΑΕΔ παίζει κεντρικό ρόλο στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ενδυναμώνει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, καθώς η δημιουργία θέσεων σταθερής εργασίας δεν αποτελεί προτεραιότητα.
Ο ρόλος του ΟΑΕΔ στις σημερινές συνθήκες είναι να τονώσει τις μηχανές των μεγάλων επιχειρήσεων δίνοντας μέσα από τα δεκάδες προγράμματα, φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό αλλά και απευθείας ζεστό χρήμα. Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας περνά και μέσα από τις δράσεις του, καθώς έχει συγκεκριμένη και καταμερισμένη ευθύνη. Παράλληλα, έχει ρυθμιστικό ρόλο στις τάσεις συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος.
Με την πρόσφατη απόφαση - γνωμοδότηση του ΔΣ του ΟΑΕΔ αποτυπώνεται πιο καθαρά η προσαρμογή του οργανισμού στις νέες συνθήκες της προσδοκώμενης από το κεφάλαιο ανάκαμψης. Ενισχύονται τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας του Οργανισμού ως ένα σύγχρονο «δουλεμπορικό», αναπαράγοντας και πολλαπλασιάζοντας τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας. Δίνει τον ρυθμό της επίθεσης στους ανέργους, όπως τον έδινε ο τυμπανιστής σε αυτούς που κωπηλατούσαν στις πραγματικές γαλέρες...
Η απόφαση περιλαμβάνει ένα αναβαθμισμένο καθηκοντολόγιo για τους ανέργους, προκειμένου να επαληθεύσουν την ανεργία τους, συνδυάζεται με ποινολόγιο και υποχρεώσεις.
Δηλαδή, την ίδια στιγμή που το κράτος βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από τις ανάγκες των ανέργων, που διαλύει μέρα με τη μέρα ό,τι έχει απομείνει από το πλέγμα προστασίας των ανέργων, δημιουργεί ευθύνες και ενοχές στους ανέργους που θα πρέπει να αποδεικνύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή ότι είναι εν δυνάμει εργαζόμενοι...
Η αιτιολογία που προβάλλεται για να μπει στη ζωή αυτός ο σχεδιασμός σχετίζεται με την προσαρμογή του Οργανισμού στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, βάσει σχετικού κανονισμού της ΕΕ, προκειμένου ο ΟΑΕΔ να συνεχίσει να έχει «ομαλή χρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ». Αποδεικνύεται στην πράξη για πολλοστή φορά, ποιο είναι το περιεχόμενο των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ, των διεθνών συμβάσεων εργασίας που επικαλείται κάθε φορά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Πλευρές και βαθύτερες στοχεύσεις αυτής της πρότασης
Υπάρχουν πλευρές που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσον αφορά τις στοχεύσεις αυτών των προσαρμογών. Πέρα από την απαράδεκτη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στους ανέργους που τους εξαναγκάζει να τρέχουν και να μαζεύουν αποδεικτικά έγγραφα πως αναζητούν εργασία, υπάρχουν και βαθύτερες στοχεύσεις στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας.
Ο «ρεαλιστικός βηματισμός» που πρέπει να υπάρχει με βάση την αγορά εργασίας αποτελεί το σύνηθες μότο που επικαλούνται οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων και η κυβέρνηση. Εχει ως αφετηρία την άποψη πως «πλούτο και θέσεις εργασίας» δημιουργούν οι επιχειρήσεις. Χωρίς περικοκλάδες, αυτό που λένε είναι πως καμία επιχείρηση σήμερα δεν μπορεί να προσλάβει εργαζόμενους με βάση τη σημερινή οικονομική συγκυρία, άρα οι εκπτώσεις πρέπει να γίνουν από την πλευρά των εργαζομένων και αυτές αφορούν τα δικαιώματά τους, το μισθό τους, την ασφάλισή τους.
Εδώ έρχεται ο ρόλος του ΟΑΕΔ. Αρκετά από τα δεκάδες προγράμματα απασχόλησης που μας κατακλύζουν, δεν έχουν μεγάλη απορροφητικότητα. Παρά την εκτεταμένη επιδότηση με ζεστό χρήμα που παίρνουν οι επιχειρήσεις είτε πάνω στο μισθό των εργαζομένων είτε στις ασφαλιστικές εισφορές τους, οι όροι των προγραμμάτων που υπήρχαν, δεν είναι δελεαστικοί καθ' ομολογία τους. Π.χ. σε προηγούμενα προγράμματα μια επιχείρηση όφειλε να μην έχει κάνει μεταβολή του εργατικού δυναμικού της για ένα έτος πριν το πρόγραμμα και παράλληλα δεσμευόταν να κρατήσει τη θέση εργασίας για ένα ακόμα έτος μετά τη λήξη αυτού. Ηδη η κυβέρνηση στα νέα προγράμματα έχει χαλαρώσει κατά πολύ τις δεσμεύσεις των επιχειρήσεων, ενώ η συζήτηση κάθε φορά στο ΔΣ του ΟΑΕΔ για νέα προγράμματα ή για τροποποιήσεις παλιότερων, εστιάζει στο μέγεθος των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων που πλέον τείνουν στο μηδέν.
Με τους όρους και τις υποχρεώσεις που θεσπίζει το ΔΣ του Οργανισμού για τις υποχρεώσεις των ανέργων προσπαθεί να αυξήσει την απορροφητικότητα των προγραμμάτων προς όφελος των επιχειρήσεων.
Εξαναγκάζει τους ανέργους όχι μόνο να δεχτούν θέσεις εργασίας με ελαστικούς όρους, αλλά να μπαίνουν σε κάθε είδους πρόγραμμα απασχόλησης, σε συμβουλευτικά προγράμματα, σε αμφιβόλου περιεχομένου προγράμματα κατάρτισης, προκειμένου να μη πεταχτούν έξω από τα μητρώα.
Π.χ. σε έναν άνεργο που προτείνεται εργασία ορισμένου χρόνου, ακόμα και ενός μήνα, δεν του δίνεται περιθώριο άρνησης. 'Η αντίστοιχα σε έναν εργαζόμενο που προτείνεται εργασία part time, 4ωρη, 6ωρη κ.ο.κ., δεν παρέχεται η δυνατότητα απόρριψης.
Σημαντική πλευρά είναι επίσης πως ένας άνεργος δεν μπορεί να απορρίψει εργασία που έχει ως βάση τον κατώτερο μισθό, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα και διαχωρίζεται ηλικιακά. Δηλαδή, ένας άνεργος κάτω των 25 με παιδί θα έχει στην ουσία μισθό όσο το επίδομα ανεργίας του.
Η μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε μισθό για τις επιχειρήσεις, άλλωστε, συζητιέται όχι μόνο κρυφά αλλά και φανερά.
Στην ουσία, δημιουργείται ένα ακόμα ισχυρό κύμα που θα πιέζει προς τα κάτω τους κλαδικούς μισθούς, δηλαδή ένα ακόμα δίκτυο εργαζόμενων - ανέργων που θα εντάσσεται στις επιχειρήσεις με διαφορετικούς όρους εργασίας και δικαιώματα.
Επίσης, η διαγραφή των ανέργων ακουμπά και άλλες πλευρές, ιδιαίτερα σημαντικές για τη ζωή τους. Π.χ. η απώλεια της ιδιότητας του ανέργου σημαίνει απώλεια και άλλων παροχών, όπως ευνοϊκές ρυθμίσεις σε δάνεια, προτεραιότητα σε προγράμματα κοινωνικού τουρισμού ή μοριοδοτήσεις, ρυθμίσεις οφειλών σε υπηρεσίες, δωρεάν μετακίνηση στις μεταφορές, εκπτώσεις ή διάφορες παροχές που απευθύνονται αποκλειστικά σε ανέργους.
Τέλος, ως πρόκληση πρέπει να χαρακτηριστεί η ένταξη των ιδιωτικών εταιρειών ευρέσεως εργασίας και των εταιρειών ενοικίασης στο πλάι του ΟΑΕΔ, ως ισότιμοι μηχανισμοί που μπορεί να αποδεικνύουν πως ένας άνεργος αναζητά εργασία. Δηλαδή, νομιμοποιούνται και μέσα από τον ΟΑΕΔ όλα τα παράσιτα και οι μεσάζοντες της εργασίας που λειτουργούν και εμπορεύονται την ανάγκη για εργασία.
Η πάλη για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων συνδέεται με την πάλη για συνολική ανατροπή
Η κυβέρνηση, το υπουργείο Εργασίας και ο ΟΑΕΔ δειλά δειλά ψελλίζουν για «μείωση της ανεργίας», την ίδια στιγμή που ο συνδυασμός των αριθμητικών στοιχείων που αφορούν τη ζωή της εργατικής οικογένειας αποτυπώνει επιδείνωση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν την προηγούμενη βδομάδα, σε κάθε δέκα νέες προσλήψεις το 2016, οι έξι αφορούσαν σε θέσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας.
Το στοιχείο αυτό δείχνει και την προοπτική της απασχόλησης στην ΕΕ. Π.χ. την ίδια περίοδο στην Ισπανία μόνο το 4% των προσλήψεων που πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβρη αφορούν μόνιμες θέσεις εργασίας με πλήρες ωράριο.
Οι παραπάνω θέσεις είναι άγρια κακοπληρωμένες με μισθούς πολύ κάτω από τους κατώτερους νομοθετημένους μισθούς. Σήμερα, στη χώρα μας, 126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ και 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά. Αυτά τα ποσά είναι αποτέλεσμα της μεγάλης έκτασης των ευέλικτων μορφών εργασίας.
Η ανεργία είναι ανίατη πληγή για το σύστημα, το οποίο τη γεννά και την αναπαράγει. Η αιτία της ανεργίας δεν είναι γενική και αόριστη ούτε έξω από την οικονομία. Σχετίζεται με το ποιος κάνει κουμάντο στην ανάπτυξη, ποιον υπηρετεί η ανάπτυξη, ποιος τη σχεδιάζει, ποιος έχει στα χέρια του τις επιχειρήσεις.
Το πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης όπου κυριαρχούν το κυνήγι του κέρδους και η εκμετάλλευση, η αναρχία στην παραγωγή, με τους καπιταλιστές να κλείνουν και να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους εκεί που προσδοκούν μεγαλύτερη κερδοφορία, έχοντας ως όπλο τις ελευθερίες της ΕΕ. «Ελευθερία», δηλαδή, ώστε να μπορεί το κάθε αφεντικό χωρίς δεσμεύσεις, να «απασχολεί» όπως και όποτε θέλει τους εργαζόμενους, να τους μετακινεί από επιχείρηση σε επιχείρηση, από κλάδο σε κλάδο, από χώρα σε χώρα.
Η παραπάνω θέση και διαπίστωση δεν σημαίνει φυσικά υποτίμηση των σημερινών αναγκών των ανέργων. Τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, Λαϊκές Επιτροπές σε γειτονιές, Επιτροπές Ανέργων έχουν αναπτύξει σημαντική δράση με αιτήματα για την προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, με αιτήματα άμεσης ανακούφισης και έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης σε εργαζόμενους που βρίσκονται απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Καθημερινή και ακούραστη δράση για την ανάκληση απολύσεων, παρεμβάσεις για την προστασία των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις που κλείνουν, για δουλειά με δικαιώματα πάνω στα άθλια προγράμματα, με παρεμβάσεις αλληλεγγύης. Με συγκεκριμένες προτάσεις για προσλήψεις σε τομείς που σήμερα βγάζουν μάτι ότι είναι γυμνοί, στα νοσοκομεία, στην παιδεία, στα ζητήματα εργατικής κατοικίας κ.ο.κ.
Ετσι και τώρα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρέπει να υψώσουν μπλόκο απέναντι σε κάθε προσπάθεια που θα βάζει στο στόχαστρο τους ανέργους, θα τους αξιοποιεί σαν λιπαντική μηχανή στα γρανάζια των επιχειρήσεων. Η πάλη δηλαδή για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων συνδέεται με την πάλη για ριζικές αλλαγές, για την ανατροπή της πολιτικής που ξεριζώνει το δικαίωμα στη σταθερή εργασία με δικαιώματα, που βάζει λουκέτα στα μαγαζιά, που ξεκληρίζει τη φτωχή αγροτιά. Είναι απαίτηση η κοινή δράση εργαζομένων, ελευθεροεπαγγελματιών, μικρομεσαίων αγροτών απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό, που δεν διορθώνεται με μερεμέτια, αλλά απαιτεί συνολική ανατροπή.

Θανάσης ΓΚΩΓΚΟΣ
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ,
εκπρόσωπος των εργαζομένων στο

ΔΣ του ΟΑΕΔ με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ

Στην ίδρυση εργοταξιακού Σωματείου με την επωνυμία «Σωματείο Εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων στην κατασκευή μονάδας ΑΗΣ Πτολεμαΐδα V» με έδρα το Νομό Κοζάνης προχώρησαν οι εργαζόμενοι στην κατασκευή της 5ης Μονάδας ΑΗΣ.
Σε ανακοίνωσή του το Σωματείο επισημαίνει:
«Από το ξεκίνημα του έργου αυτού, μιλώντας με τους πρώτους εργαζόμενους και έπειτα από παρότρυνση της διοίκησης του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης, η ανάγκη για δημιουργία εργοταξιακού σωματείου ήταν απαραίτητη. Απαραίτητη τόσο για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι λιγοστοί στην αρχή εργαζόμενοι στο έργο (χαμηλά μεροκάματα, ανασφάλιστη εργασία, ανύπαρκτα μέτρα προστασίας εργοδοτική τρομοκρατία, απλήρωτες υπερωρίες, εξοντωτικά ωράρια, παράνομα Σαββατοκύριακα, κομμένα ένσημα κ.τ.λ) αλλά και για την υπεράσπιση του δικαιώματός μας στη δουλειά.
Στην προσπάθεια αυτή μεγάλη ηθική και υλική βοήθεια είχαμε από τη διοίκηση του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης αλλά και από την Ομοσπονδία Οικοδόμων όπως και άλλων ταξικών σωματείων.
Συγχαίρουμε τους συναδέλφους εργαζόμενους της Μονάδας ΑΗΣ Πτολεμαΐδα V που παρά την τρομοκρατία και τις μεγάλες δυσκολίες συμφώνησαν και υπέγραψαν το καταστατικό για την ίδρυση του Σωματείου σαν ιδρυτικά μελή όπως  ορίζει και ο νόμος.
Καλούμε όλους τους υπόλοιπους εργατοτεχνίτες οικοδόμους και υπαλλήλους του εργοταξίου να συμπορευτούν με το Σωματείο και να υπογράψουν την αίτηση εγγραφής για την ενίσχυσή του και όλοι μαζί με τις δυνάμεις μας να παλέψουμε για την δικαίωση των αιτημάτων μας αλλά και να διεκδικήσουμε τη ΖΩΗ που χάνουμε και ΌΧΙ αυτή που μας προσφέρουν, να διεκδικήσουμε όσα μας έχουνε στερήσει.
Συνάδελφοι,
Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με αγώνες».
Την ίδρυση Εργοταξιακού Σωματείου χαιρετίζει το Συνδικάτο Οικοδόμων Κοζάνης σημειώνοντας, ότι η στάση των εργατών θα πρέπει να είναι αταλάντευτη και μακριά από τα εργοδοτικά συμφέροντα, προς το συμφέρον όλων των εργατών/τριών μέσα στο εργοτάξιο αλλά και ευρύτερα. 

Την ανάγκη για αγώνα με αιχμή το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ, σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε με αφορμή τα στοιχεία του Πληροφοριακού Συστήματος «Εργάνη» για το 2016, που δημοσιοποιήθηκαν χθες.
Το ΠΑΜΕ αναφέρει συγκεκριμένα:
«Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν χθες και αφορούν την κατάσταση των εργαζομένων στη χώρα μας, αποτυπώνει την ανάγκη να υιοθετηθούν πλατιά από περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργαζόμενους, τα αιτήματα και η πρόταση νόμου που κατατέθηκε τον Οκτώβρη στη Βουλή, από 540 συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Η ζωή μας δεν μπορεί να καθορίζεται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της ΕΕ, δεν συμβιβάζεται με τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας που σταθερά πληθαίνουν και αποκτούν τους τελευταίους μήνες την κυρίαρχη μορφή εργασιακών σχέσεων. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί η ζωή μας με τα ψίχουλα, με τους μισθούς των 100 ως 500 ευρώ που αμείβονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
Αποδεικνύεται στην πράξη ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων των μνημονίων, τα οποία ήταν οι αξιώσεις των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, της μεγαλοεργοδοσίας κάθε κλάδου. Ο άθλιος κατώτερος νομοθετημένος μισθός του 2012 έφτασε το 2017 να είναι το ταβάνι για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Η κοινή δράση για τα καυτά και άμεσα ζητήματα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς συντάξεις, κοινωνικές παροχές, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων απέναντι στη διαρκή επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό του και κυρίως η σύγκρουση στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς με τις εργοδοτικές αξιώσεις, είναι ο δρόμος και η διέξοδος για να μη συμβιβαστούμε με τη μίζερη ζωή».

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ Ν. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6986108669 - 6944878005 – 6983869431
syndikato.oikod.fhiotidas@gmail.com                                 http://syndikatooikodomon.blogspot.gr/
**********************************************************
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Ντροπή και αίσχος.

Τα ΚΕΠΑ για μια ακόμα φορά έκαναν τα θαύμα τους. Με απόφαση της πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής  μείωσαν το ποσοστό αναπηρίας συναδέλφου οικοδόμου με τετραπλό bypass   από 67% σε 50%.
Αυτή η σφαγή είναι σχεδιασμένη από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΕΕ για να στηρίξουν τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Tα ΚΕΠΑ έχουν αφήσει ήδη χιλιάδες ανάπηρους χωρίς επίδομα και σύνταξη και ετοιμάζουν νέο σχέδιο για μαζικές περικοπές.
Τους προειδοποιούμε:
Κάτω τα χέρια από τον συνάδελφο και κάθε συνάδελφο που έχει μείνει ανάπηρος και πρέπει να ζήσει.
Γι’ αυτό το Συνδικάτο μας σε συνεργασία με το Εργατικό κέντρο Λαμίας την Πέμπτη 19 Γενάρη 2017 και ώρα 10.30 το πρωί  θα πραγματοποιήσει παράσταση  διαμαρτυρίας στο  ΙΚΑ (εκεί που βρίσκονται τα ΚΕΠΑ) και ο συνάδελφος περνά από δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή.
Με την δύναμη του αγώνα και της αλληλεγγύης μπορούμε να σταματήσουμε την σφαγή, μπορούμε να ζήσουμε, μπορούμε να νικήσουμε.
Αυτό το έγκλημα μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να το σταματήσουμε.
·         Να σταματήσει εδώ και τώρα η εγκληματική αντιμετώπιση των συναδέλφων και των συναδελφισσών.
·         Να καλυφθούν όλοι οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες με την ανάλογη σύνταξη, επίδομα αλλά και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
·         Να μπει τέρμα στο σφαγείο των ΚΕΠΑ.
·         Κανένας ανάπηρος,  χωρίς τα αναγκαία μέσα για να ζήσει με πλήρη και δωρεάν και υψηλής ποιότητας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.


ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Δ Ε Λ Τ Ι Ο    Τ Υ Π Ο Υ


Η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας καταδικάζει τους τραμπουκισμούς της Χρυσής Αυγής απέναντι σε εκπαιδευτικούς και γονείς σε σχολείο, στο Πέραμα.
Οι τραμπουκισμοί της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής πηγάζουν από το ναζιστικό χαρακτήρα της, το ρόλο της να καλλιεργεί το ρατσισμό, τη ξενοφοβία για να καλύψει τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματα, τους πολέμους, για να στηριχτούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και των άλλων αρπαχτικών του ιδρώτα των εργαζομένων.
Εχθρεύεται σε απόλυτο βαθμό τόσο τους πρόσφυγες, όσο και τους έλληνες εργάτες. Δεν πρόκειται ποτέ να τα βάλει με τους εφοπλιστές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες επειδή έχουν άλλο χρώμα, άλλη εθνικότητα. Σε αυτούς, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, υποκλίνονται γιατί είναι τα τσιράκια τους για να περιφρουρούν τα συμφέροντά τους. Γι΄ αυτό και οι προτάσεις που κάνουν στοχεύουν στην εδραίωση φθηνής εργατικής δύναμης. Οι χρυσαυγίτες σταθερά προτείνουν να δουλεύουν οι εργάτες με μισθό όσο το επίδομα ανεργίας και από την άλλη τα αφεντικά προβάλλουν απαιτήσεις να μειωθούν τα μεροκάματα, οι μισθοί για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις τους.
Τώρα επιτίθενται σε γονείς και εκπαιδευτικούς, χύνουν δηλητήριο για τα προσφυγόπουλα και τους κατατρεγμένους από τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Καλούμε τους οικοδόμους, τους εργαζόμενους στις Κατασκευές, να τους απομονώσουν, να τους τσακίσουν. Να μην επιτρέψουν στους χρυσαυγίτες και τους άλλους μηχανισμούς του συστήματος να διασπάσουν τους εργαζόμενους για να κάνουν πιο εύκολα τη βρώμικη δουλειά των αφεντικών τους.
Καλούμε όλους τους εργάτες να στηρίξουν και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες.
Η κατάσταση που βιώνουν τόσο οι πρόσφυγες, όσο και οι εργάτες συνολικά δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής. Δεν έχουμε επιλέξει να ζούμε ξεσπιτωμένοι, χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλιση, με μεροκάματα πείνας και να μας κυνηγάνε οι τράπεζες και η εφορία για να μας πιουν το αίμα. Άλλοι, για τα δικά τους συμφέροντα μας έχουν καταδικάσει στη βαρβαρότητα.
Όμως μπορούμε να κάνουμε τη δική μας επιλογή, να παλέψουμε για το σήμερα και το αύριο των παιδιών μας, να δυναμώσουμε τον αγώνα μας για να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα και τις δυνάμεις που τη γεννούν.
Να βάλουμε στο επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες και το πώς αυτές θα ικανοποιηθούν.
Αυτή είναι η δική μας επιλογή.  Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος.

Για τη Διοίκηση
Ο Πρόεδρος                                                                 Ο Γενικός Γραμματέας


Γιάννης Τασιούλας                                                          Κώστας Χαντζιάρας

«2017: Καταπληκτικό ή φρικτό έτος; Η επιλογή είναι στα χέρια μας!». Με αυτό το «δίλημμα» έκανε «ποδαρικό» ο ΣΕΒ για τη νέα χρονιά, με το πρώτο εβδομαδιαίο δελτίο του να κάνει μια «σούμα» των απαιτήσεων του κεφαλαίου, περιτυλίγοντάς τες με ολίγη από «εθνική αξιοπρέπεια» και σπρώχνοντας το «ραβασάκι» προς τη μεριά της κυβέρνησης, αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, που «τρέχουν» την επιχείρηση ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Οι προτεραιότητες και οι άξονες που θέτει ο Σύνδεσμος των Βιομηχάνων, δίνουν το περίγραμμα της «δίκαιης ανάπτυξης» που προπαγανδίζει η κυβέρνηση.
Το περαιτέρω τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, η ένταση της εκμετάλλευσης, η ακόμα μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, η κλιμάκωση της επίθεσης στην Κοινωνική Ασφάλιση, η ένταση της φοροληστείας του λαού, παράλληλα με τις ακόμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές και λοιπές διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, όπως και η πλήρης ενσωμάτωση στη νομοθεσία του αντιδραστικού «οπλοστασίου» που θέτει στη διάθεση των επιχειρηματικών ομίλων η ΕΕ, αποτελούν μερικές από τις «συστάσεις» των βιομηχάνων, που επιβεβαιώνουν ότι το «λίπασμα» της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας φτιάχνεται από τις στάχτες των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Στο πλαίσιο αυτό και για την υλοποίηση των στόχων τους, που βαφτίζουν «ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας», κόντρα «στη σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες», που «αν συνεχιστεί (...) η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ είτε θα μείνει στα χαρτιά (...) είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την ΕΕ», οι βιομήχανοι συστήνουν την ακόμα πιο αποφασιστική προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων - «να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις δική μας υπόθεση» - και την αναβάθμιση της θέσης του εγχώριου κεφαλαίου στα παζάρια, τις διεργασίες και τις αναδιαρθρώσεις που «τρέχουν» αυτή την περίοδο σε όλη την ΕΕ.
Επιδίωξή τους είναι να ανοίξει ακόμα πιο γρήγορα η κάνουλα και η πρόσβαση των επιχειρηματικών ομίλων σε φτηνότερο χρήμα «χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς στη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων». Οι ομοιότητες, δε, με το κυβερνητικό «αφήγημα» του «οδικού χάρτη», για έξοδο στο «ξέφωτο» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, πραγματικά «βγάζουν μάτι».
Οπως μάτι βγάζει και το γεγονός ότι η επιχείρηση αυτή έχει ως προαπαιτούμενο τη μόνιμη επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, τους «κόφτες» και τα «μνημόνια διαρκείας» για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα λέει ο ΣΕΒ για το «κυρίαρχο ζητούμενο που παραμένει η αλλαγή στο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής προς την κατεύθυνση μείωσης της υπερφορολόγησης» του κεφαλαίου, με παράλληλη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», δηλαδή με την περαιτέρω καρατόμηση του αφορολόγητου μισθωτών και συνταξιούχων.
Ζητούν, επίσης, τη «στοχευμένη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό σύστημα εισφορών και συντάξεων», που μεταφράζεται σε νέες παρεμβάσεις για το ύψος των σημερινών συντάξεων και τη διάλυση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκές οικογένειες.
Σε άλλο σημείο, αναφέρονται στην ανάγκη «απελευθέρωσης του ρυθμιστικού περιβάλλοντος της αγοράς εργασίας», παίρνοντας υπόψη τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ και των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, περιγράφοντας τη γενίκευση και μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Αν στα παραπάνω προστεθούν και οι στόχοι για ομαλή «μετάπτωση της Ελλάδας στις τακτικές διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», στα «μνημόνια διαρκείας» δηλαδή της ΕΕ, και η «χωρίς καθυστερήσεις» εφαρμογή «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων φιλικών προς την επιχειρηματικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και την προσέλκυση επενδύσεων», εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ο ΣΕΒ περιγράφει ένα πραγματικά «φρικτό» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα έτος.
Είναι όντως στο χέρι των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να χαλάσουν τα σχέδια αυτά του κεφαλαίου, προτάσσοντας το δικό τους σχέδιο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, ισχυροποιώντας το δικό τους αγώνα και συμμαχία, ενάντια στο κεφάλαιο, την εξουσία του και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση παρουσιάζει το επιχείρημα ότι «τα πράγματα αλλάζουν στην Ευρώπη» και ως εκ τούτου ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει υπομονή, να κάτσει στ' αυγά του, να υπομείνει παλιά και νέα βάρβαρα μέτρα, έως ότου φυσήξει ο «ευνοϊκός άνεμος» που θα τον οδηγήσει σε πιο ασφαλή λιμάνια.
Το επιχείρημα αυτό, που το έχουμε δει να παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε πολλές εκδοχές, σε αυτήν τη φάση παρουσιάζει ως αυτονόητη για το λαό την «κάβα» των αντιλαϊκών μέτρων της δεύτερης «αξιολόγησης», τη μονιμοποίηση όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών νόμων και την αποδοχή και νέων, πέραν και του 2018, ώστε η χώρα «να αποδείξει την αξιοπιστία της» και να οικοδομήσει συμμαχίες, να εκμεταλλευτεί τις διεργασίες σε επίπεδο ΕΕ, τις κόντρες ΕΕ και ΔΝΤ ή τις εξελίξεις που μπορούν να επιφέρουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του επόμενου διαστήματος, να επιτύχει μια συμβιβαστική λύση που θα εντάσσει την ελληνική οικονομία στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΕ, και έτσι να δοθεί η ώθηση στην οικονομία που τάχα μπορεί να φέρει την πολυαναμενόμενη καπιταλιστική ανάκαμψη «για όλους».
Το «αισιόδοξο» αυτό αφήγημα, από μόνο του, και ανεξάρτητα απ' την επιβεβαίωσή του ή όχι, δεν μπορεί να κρύψει ότι οι αλλαγές και οι εξελίξεις τις οποίες επικαλείται η κυβερνητική προπαγάνδα, αντιτίθενται εξ ορισμού στα λαϊκά συμφέροντα.
Τα πράγματα στην ΕΕ, εξάλλου, όντως αλλάζουν, όχι μόνο τώρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Ειδικά η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τις ανακατατάξεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ, «ανοίγοντας την ψαλίδα» προς όφελος κατά βάση της Γερμανίας και τροφοδοτώντας τη σφοδρή διαπάλη ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη στον ηγετικό πυρήνα της ΕΕ και ευρύτερα, αλλά και ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας. Διαπάλη που «επεκτείνεται» και παίρνει νέες διαστάσεις, σε μια περίοδο που η καπιταλιστική οικονομία διεθνώς και στην Ευρωζώνη αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και κινδύνους να περάσει σε φάση, μιας έστω αναιμικής, ανάκαμψης, με φτωχά μέχρι στιγμής αποτελέσματα.
Η διαπραγμάτευση για τα υψηλά κρατικά χρέη και ποιος θα πληρώσει αναλογικά περισσότερα ή λιγότερα για μια ενδεχόμενη ελάφρυνσή τους - στην ουσία μια μεγάλη απαξίωση των τεράστιων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση -, οι κόντρες για το αν το πιο «εύφορο» έδαφος για την καπιταλιστική ανάκαμψη το δημιουργεί μια μεγαλύτερη ή μικρότερη δόση «περιοριστικής» ή «επεκτατικής» πολιτικής, οι διαμάχες για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης και το αν η διακρατική καπιταλιστική ένωση θα προχωρήσει προς μια κατεύθυνση «εμβάθυνσης» και «ομογενοποίησης» ή προς μια κατεύθυνση με μεγαλύτερο ρόλο των εθνικών κρατών και περισσότερα μέτρα «προστατευτισμού» στην οικονομία, όλα, μα όλα τα σενάρια και οι εκδοχές που βρίσκονται στο τραπέζι αφορούν όχι τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά τη μια ή την άλλη μερίδα της αστικής τάξης, το ένα ή το άλλο καπιταλιστικό κράτος.
Εξάλλου, όλες οι πλευρές, από την «κοσμοπολίτικη» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί τόσο διακαώς να «ξεπλύνει», έως και το αστικό ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», αποδέχονται ως «βάση» της συζήτησης και της διαπάλης την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, τη συνέχιση των αντιλαϊκών ανατροπών - μεταρρυθμίσεων, το βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Οι κόντρες, όπως και οι συμμαχίες, πότε του «Νότου» εναντίον του «Βορρά» και πότε των «προοδευτικών» αστικών δυνάμεων κόντρα στις «αντιδραστικές» σαν κι αυτές που παρουσιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα, πάνω σ' αυτή τη βάση διαμορφώνονται. Τα «κρίσιμα σταυροδρόμια» αφορούν τα διλήμματα του κεφαλαίου και όχι το λαό. Προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση η ΕΕ θα συνεχίσει να γίνεται σε κάθε βήμα ακόμα πιο αντιδραστική, αποκρουστική και βάρβαρη για την εργατική τάξη και τους λαούς.
Γι' αυτούς η μόνη πραγματική αλλαγή και διέξοδος από τη βαρβαρότητα χωρίς τέλος βρίσκεται στην ανασύνταξη του κινήματος και στη δική τους συμμαχία, στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των διεθνών συμμαχιών, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως η ΕΕ.

Πολλά γράφονται τις μέρες αυτές για καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση, για την επίφοβη ένταξη στον λεγόμενο «μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, για τον ρόλο του ΔΝΤ στο πρόγραμμα που δεν έχει διασαφηνιστεί ακόμα και άλλα παρόμοια.
Στη μια ή την άλλη τους εκδοχή, τα σενάρια αυτά τροφοδοτούν έναν νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση, στη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, για «αδικαιολόγητες καθυστερήσεις», «φόβους» και «κινδύνους», συμπληρωματικά των «προσδοκιών», που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στα λαϊκά στρώματα.
Ωστόσο, εκείνο που σίγουρα δεν «κινδυνεύει» σε κανένα από τα σενάρια και τις εκδοχές που διακινούνται είναι η συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου. Οι καθυστερήσεις στην «αξιολόγηση» όχι μόνο δεν φέρνουν καθυστέρηση στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά γίνονται και μοχλός για να εφαρμοστούν «μια ώρα αρχύτερα» τα μέτρα αυτά, στο όνομα της «ενίσχυσης της αξιοπιστίας» της χώρας.
Αξιοποιούνται, επίσης, για να ανοίξει από τώρα η συζήτηση για τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, που, όπως όλοι παραδέχονται, θα έχουν «μακρύ ορίζοντα», στη μία ή την άλλη τους μορφή.
Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία όλων των πλευρών ότι τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν «προαπαιτούμενο» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας έχει καταγραφεί και στην πράξη, καθώς όπως επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, έχει συμφωνηθεί ήδη «το 95% και πλέον» των νέων αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα.
Τα μέτρα αυτά οδηγούν σε μεγαλύτερη γενίκευση της εργασιακής ζούγκλας, στο χτύπημα εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στη γενικευμένη φοροληστεία του λαού, για να βγαίνει ο λογαριασμός των «ματωμένων» πλεονασμάτων για το κεφάλαιο, αλλά και σε νέες φοροαπαλλαγές, ρυθμίσεις και μέτρα διευκόλυνσης των επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να ανοίξουν «διάδρομοι επενδύσεων».
Ανεξάρτητα από το πότε θα καταλήξει η «αξιολόγηση», αυτά τα μέτρα είναι «ένα το κρατούμενο» για το κεφάλαιο, συμπληρωματικά σ' αυτά που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα.
Οι ρυθμοί και το εύρος της αντιλαϊκής επίθεσης δεν καθορίζονται ούτε και από τη σύνθεση των «τραπεζιών» των διαπραγματεύσεων και των στρατοπέδων που διαμορφώνονται στο έδαφος οξυμένων ανταγωνισμών, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα, που αναμασά τα περί «ακραίων κύκλων» και το γνωστό παραμύθι των «καλών», «κακών» και «άσχημων» καπιταλιστικών κέντρων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Για παράδειγμα, οι «ακραίες απαιτήσεις» του ΔΝΤ στα Εργασιακά, στα ζητήματα απελευθέρωσης των απολύσεων κ.τ.λ., όπως τις παρουσιάζει η κυβέρνηση, ελάχιστα απέχουν από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», δηλαδή την εργασιακή ζούγκλα των τσακισμένων μισθών και δικαιωμάτων, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας και των δουλεμπορικών που ζει και βασιλεύει σε όλη την ΕΕ.
Αλλά και στα μέτρα για το χρέος, μικρή σημασία έχει αν το «μάτωμα» των λαϊκών στρωμάτων, για να πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι και να έχουν πρόσβαση σε φτηνά κεφάλαια οι επιχειρηματικοί όμιλοι, θα γίνεται κατόπιν «συστάσεων» του ΔΝΤ ή προτάσεων της ΕΚΤ. Το ίδιο μικρή σημασία έχουν για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αν τα εργαλεία για την κατακρεούργησή τους θα βγαίνουν από την «εργαλειοθήκη» ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ ή από το ΔΝΤ.
Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από τις κόντρες καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη διαπραγμάτευση, η αντιλαϊκή επίθεση θεωρείται απ' όλες τις πλευρές «δεδομένη» και δεν καθυστερεί καθόλου.
Από αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να παρακολουθεί ο λαός την αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων για τα ζητήματα της «αξιολόγησης», απαντώντας επιθετικά στα σχέδιά τους να τον εγκλωβίσουν και να τον καταστήσουν συμμέτοχο στις ανησυχίες και τους στόχους του κεφαλαίου.


Εδώ και καιρό έχει διαφανεί ότι η ατζέντα της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κουαρτέτο περιλαμβάνει πολύ περισσότερα ζητήματα από τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της δεύτερης «αξιολόγησης».
Γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση εμφανίζεται δυσαρεστημένη από τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, παρά το γεγονός ότι - όπως λέει η ίδια - υπάρχει συμφωνία με τους «θεσμούς» στο 95% των προβλεπόμενων από το μνημόνιο, ενώ οι αποκλίσεις στα υπόλοιπα θεωρούνται διαχειρίσιμες.
Μάλιστα, όλο το προηγούμενο διάστημα, η κυβέρνηση έδειχνε το ΔΝΤ ως τον βασικό υπαίτιο για την καθυστέρηση και το κατάγγελλε ότι ζητάει την προληπτική νομοθέτηση μέτρων για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, πράγμα το οποίο η ίδια αρνούνταν, θεωρώντας το «κόκκινη γραμμή».
Επειδή όμως η μοναδική «κόκκινη γραμμή» που έχει αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, είναι η γραμμή υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, η πραγματικότητα, πίσω από τα παχιά λόγια και την προσπάθεια να αποπροσανατολιστεί ο λαός, προβάλλει μέσα από τις τελευταίες εξελίξεις.
Ξεκινώντας τη διαπραγμάτευση, για να συσκοτίσει την ταξική αντιλαϊκή πολιτική της, η κυβέρνηση σκόπιμα παρουσίαζε το «νεοφιλελεύθερο» ΔΝΤ σαν τον «κακό» της υπόθεσης, που ζητάει σκληρότερα μέτρα, σε αντίθεση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς (Κομισιόν, ΕΚΤ, ESM), που είναι τάχα πιο «συγκαταβατικοί», ιδιαίτερα σε ζητήματα όπως τα Εργασιακά.
Στην πορεία, καθώς κορυφωνόταν η κόντρα του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη (ιδιαίτερα τη Γερμανία), με αιχμή τη διευθέτηση του ελληνικού κρατικού χρέους, η κυβέρνηση ξέθαψε το τσεκούρι των «κόκκινων γραμμών» και λεοντάριζε ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε οποιοδήποτε άλλο μέτρο, πέρα από αυτά που περιέχονται στα (αιματηρά για το λαό) προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης».
Το επόμενο βήμα, και ενώ η διαπραγμάτευση απομακρυνόταν από τα αρχικά χρονοδιαγράμματα, ήταν να συμφωνήσει στην επέκταση του «δημοσιονομικού κόφτη» και μετά το 2018, αρνούμενη όμως να νομοθετήσει συγκεκριμένα μέτρα. Επέμενε μάλιστα να ψέγει την ΕΕ ότι δεν ασκεί την αναγκαία πίεση στο ΔΝΤ, προκειμένου να συμφωνήσει στην ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης.
Τελικά, δίπλα στα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται και σε εκείνα που έχουν ήδη συμφωνηθεί, φτάσαμε σήμερα να συζητάμε την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου για τα λαϊκά στρώματα για μετά το 2018, στο πλαίσιο της ενεργοποίησης του «δημοσιονομικού κόφτη», ανεξάρτητα από το αν το ΔΝΤ θα παραμείνει στο πρόγραμμα ή όχι!
Επαληθεύεται, επίσης, ότι μέτρα, όπως η συρρίκνωση του αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους, αλλά και η παραπέρα μείωση των συντάξεων, η διευκρίνιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που θα διασφαλίζουν τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, δεν είναι αιτήματα αποκλειστικά του ΔΝΤ, αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως προκύπτει από τοποθετήσεις εκπροσώπων της Κομισιόν και της ΕΚΤ.
Η προσαρμογή της κυβέρνησης στα δεδομένα που προκύπτουν σε κάθε φάση της διαπραγμάτευσης δεν συνιστά, βέβαια, «αναγκαίο συμβιβασμό» από τη σκοπιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων, όπως η ίδια το παρουσιάζει.
Αντίθετα, επιβεβαιώνει τη συνέπεια της κυβέρνησης στην υπηρέτηση του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που προϋποθέτει αντιλαϊκά μέτρα δίχως τέλος και καθιστά πρώτη προτεραιότητα την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος στο κεφάλαιο να αντλήσει φθηνότερο χρήμα από την ΕΚΤ.
Με αυτόν τον «οδηγό» πορευόταν και πορεύεται η κυβέρνηση. Και είναι βέβαιο ότι στο ρευστό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται στην Ευρώπη και παγκόσμια, ο λογαριασμός που θα κληθεί να πληρώσει στο τέλος ο λαός, αν δεν περάσει στην αντεπίθεση, θα είναι πολύ βαρύτερος, προκειμένου το κεφάλαιο να μπει σε τροχιά ανάκαμψης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του.

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.